Η ομοιοπαθητική σαν θεραπευτική πρακτική χάνεται στα βάθη των αιώνων με αναφορές στην μυθολογία και στις παγκόσμιες παραδοσιακές λαϊκές θεραπευτικές τεχνικές, λαμβάνει θεωρητική υπόσταση με τον Ιπποκράτη και θεμελιώνεται από τον Σαμουήλ Χάνεμανν. Γνωρίζει σπουδαία εξέλιξη μέσω Χέρινγκ, Κεντ και φτάνει ως τις μέρες μας με τη σημαντική συμβολή του καθηγητή Γιώργο Βυθούλκα ώστε να τύχει της ευρείας αναγνώρισης και ραγδαίας παγκόσμιας εξάπλωσης ως θεραπευτικής επιστήμης και τέχνης.