Γράφοντας για το Natrium muriaticum μου έρχεται στο νου το κοινό κρυολόγημα. Είναι πραγματικά περίεργο το πόσο ελαφρά αντιμετωπίζει η ιατρική αυτή την πάθηση πού όμως είναι συχνά το αρχικό αίτιο πολλών άλλων ασθενειών, ενώ παράλληλα έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων ωρών δουλειάς, γιατί συχνά ό πάσχων απέχει από την εργασία του. Τα κρυολογήματα δεν θα πρέπει να καταστέλλονται, παρά μόνο με ομοιοπαθητικά φάρμακα. “Ένας παλιός γιατρός μου είχε πει κάποτε: «Λέω στους ασθενείς μου ότι θέλει τρεις μέρες για να επωασθεί, τρεις μέρες θα πρέπει να το υποφέρουν και τρεις μέρες χρειάζονται για να φύγει». Σίγουρα είναι καλύτερο να έχει κανείς αυτή τη φιλοσοφία από το να δίνει στους αρρώστους του ασπιρίνες ή πενικιλίνη για να πέσει ό πυρετός, τη στιγμή πού αυτός ό πυρετός είναι ό τρόπος με τον όποιο ή Φύση εξαλείφει την μόλυνση από τον οργανισμό.
Τα κρυολογήματα μπορεί να προκληθούν από λοιμώξεις, συναισθήματα, κρύωμα, υπερκόπωση, ανησυχία, ή από την τάση του ασθενή να κρυολογεί λόγω χρόνιας καταρροής/” Άλλες αιτίες είναι ή υγρασία σε ένα ακατάλληλο περιβάλλον ή το να μη ντυνόμαστε σωστά – οι περισσότεροι άνθρωποι φορούν πάρα πολλά ρούχα.
Οι ομοιοπαθητικοί έχουν τουλάχιστον μια δωδεκάδα φάρμακα πού σταματούν το κοινό κρυολόγημα. Το Aconite είναι το καλύτερο φάρμακο για την αρχή του κρυολογήματος για τον Aconite τύπο ανθρώπου, πού είναι συνήθως πληθωρικός και αγχώδης και πού, κατά πάσα πιθανότητα, έχει κρυώσει περιμένοντας το λεωφορείο στον κρύο αέρα. Το Allium cepa είναι καλό για την ξαφνική καταρροή με μεγάλη εκροή από τη μύτη.
Το Arsenicum album βοηθά σε περιπτώσεις αραιής υδατώδους ροής πού ξεγδέρνει το πάνω χείλος, καθώς επίσης και στα κρυολογήματα όπου ή μύτη είναι βουλωμένη και δεν ανοίγει με το φτάρνισμα. Το Natrium muriaticum χρησιμοποιείται για τον συναισθηματικό τύπο κρυολογήματος πού συνοδεύεται από έντονο υδατώδες φτάρνισμα. Είχα μια ασθενή πού πάθαινε τέτοιο κρυολόγημα κάθε φορά πού καυγάδιζε με τον άντρα της.
Το Dulcamara ανακουφίζει εκείνα τα κρυολογήματα πού συμβαίνουν με τον κρύο υγρό καιρό στην αρχή του χειμώνα και πού συνοδεύεται από ρευματισμούς και κόκκινα ερεθισμένα μάτια.
Το Gelsemium δίνεται σχεδόν αυτόματα όταν ό ασθενής τηλεφωνήσει λέγοντας πώς νιώθει ότι έχει αρπάξει γρίπη και πονά σ’ όλα του τα κόκκαλα. Το Nux vomica είναι για κρυολόγημα με ξηρό καιρό, όταν ό ασθενής είναι ευερέθιστος, έχει ρίγη, έντονο φούσκωμα και δυσανασχετεί.
Ο Phosphorus είναι χρήσιμος για τα κρυολογήματα πού σταματούν και ξανάρχονται σε ασθενείς πού είναι ψηλοί, ευαίσθητοι, κοκκινομάλληδες, με στενό στήθος οι όποιοι έχουν συνήθως χαμηλή αντίσταση στους στρεπτόκοκκους, προϊστορία αμυγδαλίτιδας, οστρακιάς και πολλών ρινορραγιών.
Το Hepar sulphur είναι καλό φάρμακο για τον ασθενή που αρχίζει να φταρνίζεται με τούς κρύους ανέμους. Εδώ ή ροή της μύτης είναι στην αρχή υδατώδης, αλλά γρήγορα γίνεται παχύρευστη. Το Kali bichmicum είναι κατάλληλο για τις περιπτώσεις πού ή ροή γίνεται λιπαρή και σκληρή και βγαίνει σε μακριές ίνες. Ή Pulsatilla και η Sepia είναι καλά φάρμακα για την καταρροή, αλλά μόνο για τα άτομα πού ανήκουν στον τύπο αυτών των φαρμάκων.
Το Bacillinum είναι εξαιρετικό προϊόν νόσου πού χρησιμοποιείται σα φάρμακο για την εξάλειψη των καταλοίπων μιας επίμονης καταρροής, ενώ ό Cistus canadensis είναι ένα καλό (αλλά παραμελημένο) φάρμακο για τον μεταρινιαΐο κατάρρου (καταρροή ανάμεσα στη μύτη και τον λαιμό), ιδιαίτερα αν ο ασθενής έχει όρεξη για τυρί.
Τα περισσότερα απ’ αυτά τα φάρμακα μπορούν να μελετηθούν εύκολα, και αν πάρει κανείς μια καλή ιδέα για τούς τύπους των ασθενών στους όποιους δρουν καλύτερα, μπορεί να κάνει καλή δουλειά με οποιαδήποτε απ’ αυτά, με δραστικότητα 30. “Αν ό ασθενής κρυώνει φοβερά και δεν μπορεί να ζεσταθεί, μια δόση Camphora 30 μπορεί να αποτρέψει ένα κρύωμα” αν αυτό το κρύο οφείλεται σε απροσδόκητο βούτηγμα σε κρύο νερό, θα πρέπει να καταφύγουμε στην Bel lis.
Οι ασθενείς πού δεν αντιδρούν σε κανένα απ’ αυτά τα φάρμακα, είναι του τύπου πού υποφέρουν από χρόνια καταρροή, πού έχουν κάνει εγχείριση στο διάφραγμα, έχουν βγάλει τις αμυγδαλές και τούς αδενοειδείς, και τούς έχουν αφαιρέσει κάθε διαθέσιμη επιφάνεια βλεννογόνου επιστρώματος της μύτης. “Αν αυτοί οι άτυχοι άνθρωποι αρπάξουν μόλυνση από κάποιο ιό, επειδή δεν υπάρχουν πια οι πρώτες άμυνες του οργανισμού για να την αντιμετωπίσουν, το πρόβλημα προχωρεί πιο πέρα.
Η αλλεργική καταρροή (από την εισπνεόμενη σκόνη χόρτου) – οξεία ρινίτιδα – φαίνεται απλή υπόθεση, αλλά είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί γιατί είναι μια αλλεργία πού μπορεί να ενεργοποιηθεί από τη γύρη, τα ζώα, το φως του ήλιου, ή την θερμοκρασία. Σ’ αυτούς τούς ασθενείς, δίνω στην αρχή της εποχής και στις αρχές του Ιούνη μια προληπτική δόση Timothy grass και στον ενδιάμεσο καιρό ψάχνω για το ιδιοσυγκρασιακό τους φάρμακο. Για τις γυναίκες, είναι εκπληκτικό το πόσο συχνά το φάρμακο αυτό είναι το Natrium muiaticum. Οι άντρες από την άλλη μεριά, ανήκουν στον ψωρικό τύπο και χρειάζονται Sulphur, Calcarea carbonica, και Lycopodium σ’ αυτή τη σειρά.
Ό Δρ. W. Ritchie McCrae έχει πει τα έξης για το κοινό κρυολόγημα:
Κατά την άσκηση της Ομοιοπαθητικής συναντάμε κατ’ επανάληψη ένα ενδιαφέρον φαινόμενο. Αναφερόμαστε στο κοινό κρυολόγημα. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ή Ομοιοπαθητική κατέχει το μυστικό τής θεραπείας του. “Όπως φαίνεται, το κρυολόγημα είναι μια εκδήλωση της αντίστασης ενός υγιούς άτομου. “Όταν ένα άτομο περνά από τη φάση τής εξάλειψης μιας τέτοιας μόλυνσης έχει πολύ μικρές ή ανύπαρκτες διαταραχές στη γενική του υγεία καί μπορεί άνετα να συνεχίσει την κανονική του ζωή. Το ενδιαφέρον σημείο είναι ότι πολύ συχνά, διάφοροι ασθενείς αναφέρουν ότι, κάνοντας αγωγή με ενεργοποιημένα φάρμακα για συνηθισμένα καθημερινά προβλήματα, όχι κατ’ ανάγκην αναπνευστικές παθήσεις, διαπιστώνουν προς μεγάλη τους χαρά καί κατάπληξη ότι δεν υποφέρουν πια από τα συνηθισμένα περιοδικά κρυολογήματα.
Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια μικρή λεπτομέρεια στην άσκηση τής ιατρικής, αλλά δείχνει επίσης τις ευρείες ιδιοσυγκρασιακός επιδράσεις της καλής θεραπείας. Είναι ένας θεμέλιος λίθος στο οικοδόμημα τής προληπτικής ιατρικής. “Αν τα δυναμοποιημένα φάρμακα έχουν αυτή την επιτυχία σε κάτι πού θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σαν μικρή λεπτομέρεια, γιατί να μη θεωρήσουμε ότι ή ωφέλεια τους απλώνεται σε πολλές, αν όχι όλες, τις άλλες πλευρές τής ασθένειας;
(British Homoeopathic Journal, Ιούλης 1961)
Δεν μπορούμε να αφήσουμε το θέμα του κοινού κρυολογήματος χωρίς να πούμε κάτι για τον βήχα.
Όλοι έχουμε τα ευνοούμενα φάρμακά μας για το βήχα, πού σήμερα φαίνεται να είναι πιο διαδεδομένος από ποτέ άλλοτε, θυμούμαι έναν παλιό ομοιοπαθητικό πού κάποτε είπε: «”Έξι φάρμακα υπάρχουν για τον ξερό βήχα: Aconite, Belladona, (“Άτροπος ή δελεαστική), Bryonia, Nux vomica, Phosphorus, Rumex (λάπαθο). Καί για το χαλαρό, υγρό βήχα: Pulsatilla, Sepia, Stannum (Κασσίτερος), Calcarea, (ασβεστόλιθος), Kali carbonicurn (ανθρακικό κάλιο) καί Kali bichromicum (διχρωμικό κάλιο).
Αυτός είναι ένας πολύ ωραίος και ξεκάθαρος διαχωρισμός, πού θα εντυπωσίαζε τους φοιτητές πού τους αρέσουν οι συντομίες, αλλά δεν είναι καλή ομοιοπαθητική, γιατί ποτέ δεν πρέπει κανείς να δίνει φάρμακα για ένα μοναδικό σύμπτωμα, αλλά για το σύνολο των συμπτωμάτων. Για παράδειγμα, θυμάμαι έναν ασθενή πού είχε κόκκινα μάτια, φταρνιζόταν, μιλούσε βραχνά καί είχε το είδος του βήχα πού βγάζει λίγο φλέγμα με μεγάλη προσπάθεια. Του έδωσα Senega (πολύγαλον τής Βιργινίας), πού δεν είναι από τα σπουδαία φάρμακά μας ενάντια στο βήχα, αλλά του έφερε μεγάλη ανακούφιση μέσα σε μια μέρα.